بررسی تأثیر میزان نیتروژن و مدت زمان تداخل علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای

به منظور بررسی تأثیر میزان نیتروژن و دوره های زمانی تداخل علف های هرز بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت (zea mays l.)، ﺁزمایشی در تابستان سال ٨٩ در محل ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی اهواز، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار به اجرا در ﺁمد. فاکتور اصلی مقادیر مختلف نیتروژن شامل ۳ سطح ۶٠n، ۱٢٠n و۱٨٠n کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره و فاکتور فرعی، تداخل علف های هرز شامل ۳ سطح، وجین مداوم علف های هرز تا پایان دوره رشد ذرت (1w)، وجین یک بار علف های هرز در مرحله ۶ برگی (2w) و تداخل کامل علف های هرز با گیاه ذرت تا پایان دوره رشد (3w) بود. نتایج بدست ﺁمده نشان داد که تداخل علف های هرز بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت تأثیر معنی دار داشته است و با افزایش مدت زمان تداخل علف های هرز عملکرد دانه کاهش یافت. افزایش رقابت علف های هرز باعث تاثیر معنی دار وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت گردید. اما افزایش میزان نیتروژن از 120n کیلوگرم در هکتار به ۱٨٠n کیلوگرم در هکتار تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه ذرت نداشت و در مواردی (تیمارهای یک بار وجین و تداخل تمام فصل) به دلیل فشار زیاد رقابت از سوی علف های هرز، افزایش نیتروژن موجب کاهش عملکرد دانه ذرت شد. در سطح کم نیتروژن عملکرد بیولوژیکی و در سطح زیاد نیتروژن، عملکرد دانه ذرت بیش تر تحت تأثیر رقابت علف هرز قرار گرفت. براساس نتایج این آزمایش می توان نتیجه گرفت که با کاهش مدت زمان رقابت علف هرز، افزایش نیتروژن می تواند موجب افزایش عملکرد دانه گردد. در مقابل با افزایش مدت زمان رقابت علف هرز افزودن عناصر غذایی، رشد علف هرز را بیش از گیاه زراعی تحت تأثیر قرار داده و سبب افزایش توان رقابتی علف های هرز شده است.